Czy w zdaniu „Psyche, anima, dusza dla tych autorów jest czymś innym.” należy wstawić przecinek po „dusza”?

Ogólniej mówiąc, czy gdy nazywam coś kilkoma równorzędnymi nazwami, imionami, muszę zaznaczyć koniec wyliczenia czy od razu mogę przejść do tego, co to dane „coś” robi czy też co o nim orzekam? W tym ostatnim zdaniu na przykład postawiłam przecinek po „imionami” ze względu na podrzędność zdań, ale czy byłby on tam konieczny, gdyby pytanie brzmiało: „Czy lista nazw, imion musi być zakończona przecinkiem przed orzekaniem o nich?”.

Zawołał na swojego syna: „Synu! Mógłbyś podać mi wody?”

1) Nie przyszłoby mi do głowy kwestionować ten fakt.
2) Nie przyszłoby mi do głowy kwestionować tego faktu.

Szanowni Państwo,

spotkałam się ostatnio (w artykule naukowym) z użyciem wyrażenia: „imię własne w formie pełnej, zdrobnionej lub spieszczonej”. W tym wypadku zastosowałabym raczej określenie „zdrobniały” (np. wyraz zdrobniały, forma zdrobniała imienia). Czy użycie określenia „zdrobniony” jako komponentu terminu językoznawczego jest dopuszczalne? Z góry dziękuję za komentarz.

Łączę wyrazy szacunku

Agnieszka G.

Jak poprawnie powinniśmy zapisywać wyrażenie „zespół staromiejski Torunia”? Wielkich liter w tej nazwie używają najczęściej konserwatorzy zabytków i urzędnicy. Ale "Encyklopedia PWN" zaleca pisownię od małych liter. Nie jest to urzędowa nazwa własna, bo oficjalnie toruńska starówka to albo Stare Miasto, albo osiedle Staromiejskie. Historycznie zaś zespół staromiejski to połączenie dwóch sąsiadujących ze sobą osad: Starego Miasta i Nowego Miasta. Czy uprawniona jest możliwość zapisu tego wyrażenia zarówno małymi, jak i dużymi literami? A może „zespół staromiejski” to tyle samo co osiedle mieszkaniowe, zespół zabytkowych budynków – czyli byłyby to wyrażenia pospolite.

Czy forma: „z wsi Zgoda” jest dopuszczalna? Czy jednak dopuszczalna jest wyłącznie forma: „ze wsi Zgoda”?